Wat een genot! Met de auto naar de garage. Geen mondkapjes-gedoe. Geen berg papieren invullen. Geen temperatuurflauwekul. Gewoon ouderwets:
"Hallo, de sleutel graag."
"Alles in orde."
"Binnen betalen aub."
Wat een wereld van verschil met de kliniek waar ik vervolgens moest zijn. Waar het hele circus weer ondergaan moest worden. Waar bovendien nog geen blik op de papieren wordt gegooid. En dat alleen om een afspraak te maken ... Bij de Penny ben ik het ook zat die hele flauwekul. Als het nog lang zo doorgaat, zoek ik de kleinere zaken op, die hun restricties tot een mondkapje beperken.
Hetzelfde geldt voor restaurants. Iedere keer weer naam, adres, telefoonnummer achterlaten. Ik heb er geen behoefte aan dat iedere stap van mij geregistreerd wordt of dat gebeurt op een manier, dat ik daar bewust van ben cq bewust aan meewerk. Een hoop lol legt door die onzin het loodje.
Reizen gaat het zo voorlopig ècht niet worden. Behalve de heisa op het vliegveld en vervolgens de struisvogelpolitiek in het vliegtuig loop je straks in Parijs met een mondkapje in je hand. Mondkapje op, mondkapje af. Niet mijn vakantiebeleving. En kom me aub niet aan met "Wat maakt het nou uit!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten