Vandaag doorbijten. Betalingen en soortgelijk geregel drijven mij om de een of andere reden steeds weer in de contramine. Al zo lang ik me kan herinneren en het wordt er niet beter op net zoals bij de allergie. Gisteravond een begin gemaakt en zien dat ik dat vandaag niet uit mijn handen laat glippen. Geen was of afwas om de boel te omzeilen.
Werkje van niks. Daar kan het dus niet aan liggen. Waar het wel aan zou kunnen liggen blijft gissen. Het heeft iets van zinloosheid, verplichting, etc? Ik heb me er nooit in verdiept, het alleen met regelmaat geconstateerd. Nog regelmatiger heb ik moeten constateren, dat ik er niet onderuit kom. Herinneringen, boetes of de dreiging met deurwaarders waren vaak het zetje, waardoor ik alsnog in beweging kwam. Dat stadium heb ik achter me gelaten. Ik zit me nu mn zelf dwars. Minstens zo vervelend.
Het is tenslotte niet zo, dat je het vergeet. Integendeel. Het houdt je bezig. Trekt op de meest ongewenste ogenblikken aan de bel. 'Hé, hallo, vergeet je niet iets?' Nee, ik vergeet niets. Ik wil niet, dat is het punt. Wil niet, maar moet. Opgedrongen moeten. De ergst denkbare versie,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten