Verschuiven

 Het snelle herstel van energie en enthousiasme doet vermoeden, dat het leven weer een stuk steviger in elkaar zit dan een tijd geleden. Je hoort me niet klagen. Verstoringen veroorzaken minder blijvende schade. Bedacht me gisteren dat de algehele desinteresse in het sleutelen aan mijn bestaan meer en meer terrein verliest aan het genieten van dat bestaan. Het gaat niet flitsend. Het zijn taaie tegenstanders.

 Ondanks de langzaam terugkerende lol, het mezelf toestaan daarvan blijft er een ook neiging om dingen voor me uit te schuiven, omdat ik bedacht heb, dat het niet meer de moeite is om er nog eens mee bezig te zijn, zaken die ik in feite als verloren beschouw, maar dat niet zijn of niet hoeven te zijn. Maar goed, het blijft een feit, dat ik 100 moet worden, wil ik alles, wat door de omstandigheden naar de kant is geschoven, alsnog aanpakken en tot een goed einde brengen. Zeker in het tempo van tegenwoordig.

 Iets meer nadruk op de weg dan op het te bereiken doel scheelt al een stuk. Is niet mijn meest geliefde benadering. Maar ik doe tegenwoordig zelfs met regelmaat water bij mijn echte wijn ...