De volgende irritatieplek bij de hoorns gepakt. Nu het hout, niet het toekomstige brandhout maar constructiehout van de binnenplaats is verdwenen is de toekomstige extra ruimte tussen huis en schuur goed bereikbaar geworden. De plek waar Sammy en Katrien hun laatste rust hebben gevonden. Ik had het daarbij kunnen laten en wekenlang van het idee kunnen 'genieten', dat ik met die extra ruimte aan de slag zou kunnen. Denkbeeldige ruimte, want nu staat het vol met bouwoverschotten. Dakpannen, bestratingsmateriaal, borderstenen, oude bakstenen, natuursteen en onbestemdere zooi netjes groen afgeschermd door brandnetels van mijn formaat.
De kans maar niet laten schieten om direct een bruggenhoofd te slaan, een bres in een weer bijna twee jaar ongemoeid gebleven stukje binnenplaats. De rust verstoord van vele spinnen, wat kevers en een enkele duizendpoot. Wie weet zit ook moederslang daar ergens lekker vochtig weggedoken met de minder ondernemende jonkies. Begonnen met het uit de weg ruimen van een rest van de bestratingsstenen van de binnenplaats. Met de nadruk op 'een' want er ligt meer, mn op de stoep van de overburen. Genoeg voor de nodige meters tuinpad.
Het begin is er. Nog een zwikkie brandnetels weggeknipt om beter zicht te krijgen op wat me nog te wachten staat. Volgende stap is het overschot aan dakpannen ergens in de schuur stallen. De aannemer had een ruime hand van bestellen. Liefst op éénhoog. Dat wordt zweten. Goed voor een beetje conditieherstel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten