Weer vroeg wakker. Regen als in de tropen. Stemming in de kelder. Wat gaat de dag ervan maken? Welke richting gaat het worden. Geen afwas om me aan op te trekken. De tuin is soppen. Het te splijten hout zeiknat. In de schuur ff niks te doen. Dan maar schuren? Of een eindje rijden? Dat laatste wil hier niet echt aarden. Nou is schuren ook een stuk nuttiger. Maar heeft dat nuttige zoveel zin? Kijk, daar gaan we weer.
Ben je voor je gevoel alweer een kleine eeuwigheid bezig geweest om de angel uit het systeem te trekken, blijk het ding er nog dood(!)leuk in te zitten en je moeiteloos onderuit te schoffelen. Ooit het signaal om een goeie fles open te trekken of de pastis ter hand te nemen. Die weg is afgesloten. Het glas wijn gisteren zelfs halverwege laten staan. Als alternatief aan de yoga? Brrr, het idee geeft me al de kriebels. Teveel van wat gedacht wordt goed te zijn. Is daar het grote deugen ooit mee begonnen of was het mindfulness of het hardlopen?
Het moeten van dingen. Ik krijg er de kriebel van. Ooit moest alles vooral tegendraads, illegaal, underground en onbelemmerd zijn. Ik heb me er toen, middelbare school/universiteit niks van aangetrokken. Vond het onzin, overdreven, etc. Nu moet je vooral deugen, met de ander bezig zijn, je schuldbewust in het verleden wentelen, elk afwijking en zwakke schakel op de leeg getrokken sokkels zetten.
Dat wordt dan in beide gevallen verwoordt met 'de tijdgeest'. Nou, doe mij die eerste dan maar, ook al waren de jaren zeventig ook niet bepaald het je van het. De tijdgeest aanvoelen .... klinkt me teveel naar ongewenst kuddegedrag, de ander naar de mond praten, zelfcensuur, weerstand ontwijkend. Only death fish go with the flow (Klopt niet, maar klinkt wel aardig).
Kom op, nog ff doorzetten. Dit schuren bevalt me wel. Dit brengt leven. Weerstand. Ergernis. Verzet. Niet dat kleffe meeloop gedoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten