Mooi zonnetje. Gevoel dat het weekeinde is. Rustig begin van de dag. Waarheen, waarvoor? Nergens, om niks. Geen onbestemdheid gewoon nog een blanco dag. Heb wel zin om De laatste tafel uit te lezen. Nog een goeie 150 pagina's en dan komen de allergrootste en allerkleinste getallen, het voor de hand liggendste en het onbegrijpelijke ten einde. Het zou meervoudig zonde zijn, maar toch is die neiging er.
Buiten is het overal nog zeik- en zeiknat. De beek moet gisternacht een rivier zijn geweest. Kortstondig een meter hoger en misschien wel meer. Platgespoelde oevers, nw gevormde zandlichamen en last but not least het grootste deel van de rotzooi (plastic flessen en zo) is verdwenen. Het probleem verplaatst. De Augiasstal schoongespoeld naar mythologisch voorbeeld.
Ik ga er een rustige aanloop naar het weekeinde van maken. Een soort vakantiedag. Doen alsof het huishouden alles is wat gedaan moet worden. Een beetje klooien in de keuken, kleppen met de buurvrouw (overdrachtelijk wel te verstaan), spelen met de honden. Nooit gesnapt waarom er vrouwen waren die zonodig de arbeidsmarkt op wilden. Uiteindelijk hebben ze de overheid alleen maar inhaliger gemaakt en wat ooit een extraatje was, is allang noodzaak geworden.
Wel een beetje de kaders in de gaten houden en jezelf niet voorbij lopen. Een 80-urige werkweek creëren is geen kunst aan. Dat geldt ook voor een hoop banen buiten de deur. Als je lekker bezig bent is het 10 uur 's avonds voor je het weet. Had wel wat die tijd. En zo af en toe doet het nog steeds goed. Maar het is het niet het streven voor vandaag. Wat het wel is? Geen idee. Vanavond zal het duidelijk zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten