Nauwelijks van het ene avontuur bekomen, me onbedoeld in het volgende gestort. Geen duikerstoestanden, geen romantische dinnercruise, geen visuitstapje en ook geen rondvaart naar de overkant en terug. Nee, hup naar een ander eiland. Half uur varen had ik begrepen, paar uur toeven in een natuurpark met binnenmeren en een klooster op een eiland in een van die meren als bezienswaardigheid. Voor de zekerheid ff geïnformeerd hoeveel 'uren' lopen niet vermeld stonden. Dat bleek slechts 15 minuten, tenzij ik op eigen gelegenheid daar meer van wilde maken. Ok...
Na een half uur op de boot zag ik enkel water om me heen en in iedere richting wel iets van een eiland. Na een uur was die situatie nauwelijks veranderd. Het ene eiland leek wat kleiner te worden en het andere nam met enige fantasie in omvang toe. Niks 'half uur varen' dat bleek voor een speedboot-versie te gelden, die ons onderweg voorbij spoot. Niks aan de hand en de omgeving op me in laten werken.
Na ruim anderhalf uur voeren we een baai in, legden aan en werden we vriendelijk verzocht uiterlijk 16:00 weer op de kade te staan voor de terugweg. Het kwartiertje lopen klopte. Op die plek was een aanlegsteiger en daar kwam een andere boot, die je naar het kloostereiland voer. Wat je daar moest, is me niet duidelijk geworden. Gelukkig was er een restaurant met een groot, schaduwrijk terras en naar het bleek niet verkeerd eten. De drukte was vandien aard dat de boot af- en aanvoer en zich niet stoorde aan het veel beperktere vaarschema.
Op tijd weer terug, nog een koffie op de kade en terug aan boord. Vanaf de kade had ik gezien, dat de bemanning de banken aan dek anders hadden opgesteld. Ook waren de zeilramen aan één kant naar beneden gelaten. Bij het betreden van de boot werden we gemaand in het midden van de boot plaats te nemen. De sfeer onder het twee-koppig personeel was niet wat je ontspannen zou noemen. Ook waren er meer mensen. De speedbootgasten voeren met ons terug. Toch dacht ik in eerste instantie, dat ze de mensen tegen de zon wilde beschermen. Hahahahaha.
Zo snel we de baai verlieten was duidelijk wat er aan de hand was. In de namiddag trek de wind altijd aan. Heeft iets te maken met het temperatuurverschil tussen land en zee. Of dat iedere dag tot dezelfde golven leidt, weet ik niet, maar hoewel ongetwijfeld -hoop ik- alles behalve gevaarlijk, was leuk anders. De boot ging stevig op en neer. Golven zijn moeilijk te schatten maar verschillen van 2-3 meter waren geen uitzondering. De kapitein, of hoe je zo iemand ook moeten noemen, moest werken. De boot ging zoveel mogelijk dwars op de golven en tegelijkertijd werd de motor in de vrij gegooid. De een na de ander kreeg spijt van zijn genoten maaltijd. Zakjes werden te laat rondgedeeld. Zeeziek ben ik niet geworden, maar zeeman streep ik definitief van mijn wensenlijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten