De afwas heeft ook rechten en daar zal ik me vandaag eens met tegenzin over buigen. Beren en bergen worden groter naarmate je ze meer mijdt. Dus kiezen voor de aanval als beste verdediging en straks gillend de keuken in duiken. Met een beetje geluk schrikt de afwas zich een hoedje en neemt de benen. Ja, je moet in het onmogelijke blijven geloven, wil je niet veroordeeld worden tot allemanssleur en burengezeur.
Wat je vooraf niet doet, staat achteraf geduldig op je te wachten. De kaboutertjes hebben blijkbaar langer vakantie dan ik. Dus zonder mokken de benen onderschroeven en doen wat gedaan moet worden.
Met tempo zullen we ons voorlopig niet bezig houden. De prestatie zit in het bezig zijn zelf. Iedereen die wil komen aantonen, dat het allemaal sneller, beter en completer kan, is van harte welkom. Ik ben erg goed in stimuleren, zolang als het anderen betreft. Wel graag niet allemaal tegelijk. Coördineren is prettiger dan het doen van de afwas, maar niet minder vermoeiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten