We kunnen weer een streepje zetten. Aftellen zonder te weten waar de nul verborgen zit, maar aftellen is het inmiddels zeker weten. Nee, geen zwaarmoedige verhalen of duistere bespiegelingen over de dood. Die overvallen me al meer dan genoeg, zonder er zelf voor te kiezen. Nee, daar ga ik vandaag niet aan verspillen. Waar ik de dag wel aan ga besteden, ben ik nog niet uit. Nog tien minuten en de ochtend is voorbij. Het gaat een beetje in de richting van een verslapen Oud- en Nieuw. Alleen heb je dan het feest meestal wel gehad en zat alleen je timing verkeerd. Met feesten ben ik vandaag nog niet begonnen, maar de afwas weiger ik. Dus?
Dan maar de bonen blancheren en in de diepvries stoppen? Is het ook niet, toch? Ik zit hier onmiskenbaar op het Franse platteland, maar mijn hoofd is nog steeds niet terug van vakantie. Na een eerste landingspoging is het zooitje verschrikt weer retour gevlogen. Ik kan me d'r alles bij voorstellen. De werkelijkheid bonkt op mijn deuren, die buigen echter lekker mee en dempen alles in dikke lagen watten. De verbindingen tussen denken en doen functioneren nog verre van optimaal.
Een weekje langer vakantie en ik had ongetwijfeld een spetterende verjaardag gehad. De volgende keer de planning iets meer tussen- cq. schakelruimte geven, kan ook, dan zat ik nu ongetwijfeld ergens aan een mooi gedekte tafel een aantrekkelijke menukaart te bestuderen onder het genot van een glas goede champagne. Het idee laat me nu echter kouder dan de juiste temperatuur voor de champagne. Het is gewoon woensdag, ik ben net als iedere dag weer een jaartje ouder dan een jaar geleden, misschien wijzer geworden maar zoals de laatste jaren wel meer, niets opgeschoten! Daar drink ik op!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten