Wanneer begint het vakantiegevoel? Als het vliegtuig de lucht in gaat? Je de huisdeur voor de komende veertien dagen achter je dicht trekt? Je de hondenbrokken in portiezakjes verdeeld? Of was het al het moment waarop maanden geleden de boel elektronisch werd vastgelegd?
Eigenlijk is er keuze te over in momenten, die voor het openen van de vakantiesluizen verantwoordelijk gehouden kunnen worden. Er zit zelfs een zekere routine in het ritme en hoewel de eerste kriebels me de laatste jaren overvielen bij het wegbrengen van de honden, viel het dubbeltje deze keer pas Toulouse.
Geen zin mijn reis te beginnen om twee uur in de ochtend, ben ik de middag ervoor vertrokken. Tijdens de verder weinig interessante eerste reisuren wipte tot op het laatste moment de bestemming heen en weer tussen Blagnac of Toulouse-Centrum. Eenmaal ter plekke ging alles alsof gepland, werden de borden Centrum en aansluitend Capitole gevolgd, dook ik vanaf de andere kant dezelfde ondergrondse parkeergarage in en kwam ik te voet bovengronds bij de concurrent van het Opera-hotel. Als je wilt, kun je die 'hogere hand' overal en in alles herkennen. Ze hadden plek, dus een kwartiertje later zat ik op een van de terrassen, die het Capitole overzien en liet het leger aan kortgebroekte vrouwmensen aan mijn oog voorbij glijden onder het genot van een witbier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten