Geen ouderwetse stapel boeken meegesleept, want slechts twee weken en iets zei me dat ik er waarschijnlijk niet de tijd voor zou vinden die ik zou willen hebben. Dus twee niet te dunne boekwerken in de tas gestopt en gehoopt dat ze niet al te zeer zouden tegenvallen. Thuis gooi je ze dan gewoon aan de kant en kies je een ander. Nu moest het maar ...
Wat de hoofdpersonen maakten tot wat ze schenen te zijn is me het hele eerste boek niet duidelijk geworden. Kun je wel met anderhalve bladzijde vol namen en hun onderlinge (familie)relatie beginnen, maar als je dan in het verhaal zelf niet verder komt dan het geneuzel, dat twee buurvrouwen tussen het ophangen van de was elkaar over de resterende buurtbewoners weet te vertellen, dan bevestigd dat enkel de droevig staat van de hedendaagse literatuur en niet de wervende achterflaptekst over Aristotoles en het knulletje dat ooit Alexander de Grote genoemd zal worden. Grote namen hebben ook als gewone mensen geleefd, zoiets zal wel de bedoeling zijn geweest, anders weet ik het ook niet.
Boek nummero 2 had de pakkende titel HHhH. Iets over een aanslag op een SS-kopstuk, maar eerst en vooral de worsteling van een schrijver met de weergave van iets wat echt gebeurd is en de daarbij betrokken personen. Iedere keer weer van die intermezzo's waarin hij de werkelijkheid fictief moet aan- of invullen, niet wil, wel doet, zich verontschuldigd en uiteindelijk gewoon verder schrijft. Het verhaal is al vaker geschreven, maar was voor mij nieuw. Afgezien van die irritante bespiegelingen was het best pakkend geschreven maar uitgekauwde koek. Na de kannonen van Navarone is al het IIe WO avontuur wat mij betreft herhaling, dus voorlopig die fout niet meer maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten