Ik kook, overleef want eet, bekijk me wat zo om me heen gebeurd, blader qua houvast een beetje door wat kranten, ouwe kranten, werp een blik omhoog zonder speciale reden en laat zonder enthousiasme de wereld voor wat de wereld is. Klinkt niet spetterend, hè?
"Nee", het zou me verbazen als iemand hier ergens het woord enthousiasme zou weten in te voegen. Maar is het verkeerd? Fout? Ongewenst? Nee, weet niet en ja, ongewenst maar verder niet zo van belang.
Als je de luxe hebt om het leven onder een microscoop te leggen en met determineernaalden uiteen te trekken, dan heb je een hoop om over te zeuren maar eigenlijk geen poot om op te staan. Zelfinzicht? Misschien. Er passeert zoveel in mijn hoofd, dat het aardig is om de buitenwereld niet met alles op te zadelen. Wie zou me kunnen volgen, als ik zelf, buiten adem aan de zijlijn, verplicht ben om het meeste voorbij te laten gaan?
Het is een vreemde wereld, waarin je tegen je zin verblijft, naar verlangt, bevecht, probeert te verleiden, draaien aan geeft en uiteindelijk steeds maar weer aan je voorbij laat gaan. Nuances verschillen, uitkomsten zijn onbekend maar of je nou wilt of niet, iedere keer weer moet je er doorheen. Een dag, twee, een week, soms onbepaald maar altijd ongewenst.
Vrijheid heeft zijn tol en alles wat met betalen te maken heeft, kent een nare bijsmaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten