Net ontsnapt aan een zonnesteek, de volgende dag weer leuk op het strand. Tenminste, ik bedoel aan de waterkant. Soms, heel soms een heus zandstrand, vaker echter een kiezelversie en voor meer dan 90% gaat het rechtstreeks van de rots het water in. Daar is de afgelopen, zeg 25-30 jaar geen verandering in gekomen. Voor de rest is voor mijn gevoel alles anders, om te beginnen mijn perceptie.
Geen rugzaktoerist, die zijn tentje opslaat op de autocamps van vele honderden, zo niet ruim duizend staplekken. Net als ik toen de hotels links heb laten liggen, voelde ik nu niet de behoefte om zo'n massale bedoening als een camping op te zoeken. Soms zag je ergens campers en tenten staan, schaduw zoekend onder de altijd weer te kleine olijfbomen. Maar vaker zag je alleen de borden, die de weg wezen naar enige kilometers verder op. Verschillende werelden en ik neem aan, dat je nog steeds de camping niet af hoeft voor boodschappen, restaurant, terras of avondlijk muziekvertier ..... of strand.
Dat laatste moest nu wel, zeker in de eerste week. Schaduw, toegankelijk water en niet teveel andere lui om je heen, had je in minder dan een paar minuten lopen. Van wat je aan volk omringde, betrof erg weinig Duitsers, dat had ik anders gedacht, maar er viel natuurlijk weinig te graven. Veel Italianen, wat me niet verbaasde, in tegenstelling tot de hoeveelheid Fransen. Voor de rest had je verdwaalde types uit heel Europa. Het water trok me trouwens een stuk minder dan verwacht. Goed dat ik aan een paar boeken in de bagage had gedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten