Nog voor het middaguur en de eerste trek begint te knagen. Dat heerlijke glaasje witte wijn. Genoeg aantrekkelijke lokale keuze. Het voorgerecht slaan we over, want daar hebben ze hier nog maar zelden kaas van gegeten. Doe mij maar die ochtend-vers gevangen gegrilde vis, liefst het gedrocht dat naar de naam John-en-nog-wat luistert en je deint de middag het strand op als de golven het doen vanuit de zee.
Het zal nog wel wat dagen slikken zijn en niet alleen vanwege de wijn, de vis, de zon of de temperatuur. Het was een weerzien met een herinnering uit het verleden. Een gevaarlijke bezigheid maar dankzij een 'berauschender' mix van herinneringen, mogelijkheden, veranderingen en hervondenheden vielen vele en ook onbekende dubbeltjes op voorbestemde plekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten