Alle neuzen meer of minder dezelfde kant op gekregen en de intern betrokkenen tot aan de oren volgepropt met onuitgesproken peptalk, is het nu enkel een kwestie van het hart vasthouden, hopen dat het zorgvuldig bijeen geflanste bouwwerk na een nacht vol gebrek aan rust en ongetwijfeld weer de meest uiteenlopende beelden van wonderbaarlijke aard niet de dag in stuitert als een lekgeprikte ballon.
Ooit gelezen, dat je de nacht moet ingaan met een volgeplande dag. Zal vast wel weer zo'n Amerikaanse "How to do" onzin zijn geweest. Als je enige zekerheid wilt hebben, dat je komende dag de mist in gaat, dan raad ik deze procedure aan. Mocht je meer behoefte hebben aan succes, iets wat best wel eens blijkt voor te komen, dan adviseer ik daarvan af te zien. Niet dat ik een oplossing heb, maar alles is beter dan het creëren van verwachtingen.
Leun heerlijk achterover, neem een slokje en draai je sluimerend om. Laat je rug door vaardige handen, verbonden aan een bevallig lichaam, op de juiste plekken stevig kneden en probeer je een roza wolkje voor te stellen van voldoende omvang. Laat de handen hun werk doen tot je voelt, dat je opstijgt en dan op tijd ff dat wolkje onder je schuiven. Vergeet het glaasje niet, sluit de ogen en zweef.
Doe je dit goed, dan regelt alles zich vanzelf. Lukken die automatismen niet, geen getreur of gezeur en gewoon opnieuw beginnen. Morgen is weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten