Ver voor zevenen ging het vervaarlijk kleine vliegtuig de lucht in. Vliegen is nooit mijn hobby geweest en zal het nooit worden. Zelfs autorijden is leuk, maar niet alles. Doe mij maar de benenwagen. Helaas liggen mijn wensen te ver uit elkaar om alles te voet te realiseren.
Dus daar ging het het luchtruim in richting verzamel- en omstapplek München. Frankfort zal vast nog erger zijn, Charles du Gaulle heb ik al mogen proeven en Schiphol ken ik natuurlijk (Ahuma!!) ook. Rampzalig maar erg vergelijkbaar met de overvolle wegrestaurants langs de zomerse snelwegen. Net als bij de belachelijke instapcontroles kan bij de overstaptoestanden enige gedweeheid geen kwaad. Tussen de uitstekend aangegeven routes vanaf aankomst naar het volgende vertrek proberen legio commercies je het geld uit de zak te kloppen. Helaas zijn het voorlopig nog steeds euro's en valt er weinig te kloppen.
Voor iemand die een jaar geleden dik twintig jaar terug moest om iets van vliegervaring naar boven te halen, is de hele toestand op een vliegveld als München behalve massaal ook knap surrealistisch. Bus, trap, loopband, bus .... en weer vliegtuig. Ditmaal van een wat vertrouwenswekkendere omvang. Bijna vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten