De ochtenden worden alweer knap fris en dan is die ochtend al tot bij tienen gevorderd. Ook over de temperatuur in de middag valt weinig te klagen. Die tikt nog steeds bijna de dertig aan. Toch: Eind augustus en de herfst ligt op de loer. Zeiknat gras iedere ochtend, dus geen haast. Het huishouden is dan wel droog, maar om daar nou speciaal eerder mijn nest voor uit te komen, stuit me tegen de borst. Bovendien is het weekend en als je dan al zo gek bent om aan de slag te gaan, mag dat best een beetje op z'n 11-en-30'ste.
Winter nummero zes, ongewenste winter nummero zes. Zou ik de honden niet hebben, ik geloof, ik zou een paar maanden een stuk zuidelijker zakken. Barcelona zou me wel aanstaan. Misschien doe ik het ook nu wel, hoewel ik me daar praktisch niet zoveel bij kan voorstellen. Eens zien wat er de komende weken nog aan opbeurends de revue passeert. Mocht dat in de buurt van nul komma nada blijven hangen, dan ga ik maar eens voorbij mijn neus kijken. Niet weer maanden het behang bewonderen en de overwinterende vliegen tellen.
Maar ik loop voor de fanfare uit, eerst de ronde met de honden, de volgende koffie en dan voorzichtig een blik over de aanstaande dag laten glijden. De dag van gisteren is vannacht verwerkt, die van morgen staat nog in de steigers en voor vandaag heb ik nog niet onder het laken gegluurd. Ik laat me verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten