Het is niet de tijd van het jaar om lang te genieten van een strak schoon en opgeruimd aanrecht. Het is kortom weer een puinhoop in de keuken. De tol die betaald wordt voor twee jam-sessies, een gecontroleerd lekkende sappan, een abrikozentaart en vooral een chaotische aanpak. Geen structuur. Ontbrekend ritme. Meerdere grepen voor één handeling. Dat soort dingen.
Het einde van de bezigheden is in zicht. Vrg is nu of er straks nog puf genoeg is om ook de noodzakelijke afwas- en opruimslag te maken. Kans is groot, dat dat deel doorschuift naar morgen, wat die dag niet ten goede zal komen. Beter niet dus. Het zou een prestatie van mezelf zijn, als ik dat weet te voorkomen. Het zou een aanwijzing zijn voor het vermoeden, dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn.
Zometeen eerst maar eens een stuk -nog warme- taart nuttigen. Vind van mezelf, dat ik het verdiend heb. Het is me bovendien, op de rommel na, best meegevallen. Af en toe was er zelfs iets van lol in het bezig zijn. Het gaat dus nog steeds vooruit. Houe zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten