Ha, weer opruiming in de kantlijn. Mei'22 het voorlopig dieptepunt in de recente blogbijdrages. Het kan nog minder, dat is in de begintijd bewezen. Ergens in de pré-historie van mijn huidige bestaan. Maar we komen in de buurt. Eén oprisping per dag. Het mag een aanfluiting heten. Maar goed, wat wil je. Enkel en alleen met mezelf bezig zijn, daar valt niet zoveel over te verhalen. De herhaling van de gewenste dagelijkse sleur en het niet realiseren daarvan ... Een live verslag van een punnikwedstrijd is spannender.
Onkruid, onwil, onderrug, onbestendigheid en onrust. Van afwas naar aardbeien. Vandaag na bijna een jaar de straatkant bevrijden van de nog te verzagen houtopslag. Deels dan. De politie begint nu vervelend te worden. Dus een beetje goede wil tonen kan geen kwaad. Zien wat ik er ism mijn rug van weet te bakken. Maar vast het ergste vrezen dan valt het misschien wel mee. Wat prettig zou zijn, want het is werk voor meerdere dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten