Ff doorbijten anders komt er vandaag weer niks van. Niet dat ik verplichtingen heb, maar verlies van routines werkt altijd weer op onvoorspelbare wijze door op andere vlakken. Een sparringpartner is het blog al tijden niet meer, daarvoor in de plaats is een zeker volgen op afstand gekomen. Mezelf gadeslaan en (helaas) gebeurt dat vaak hoofdschuddend. En wat je opmerkt maar niet registeert, gaat verloren. Kan goed uitkomen en voor hetzelfde geld strontvervelend zijn door een herhaling van zetten met een 'O ja'- moment ergens tussendoor.
Niet dat die momenten geheel te voorkomen zijn. Maar er is genoeg om je over te verbazen of gewoon mee bezig te zijn. Over het verouderen bijv. of de wijze(n) waarop het lijf je ineens in de steek kan laten, tijdelijk of à la 'wen d'r maar aan'. Zo ook de moeite die het kost om steeds weer op te starten. Die accu heeft zijn beste tijd volgens mij wel gehad. Vergelijkbaar met het advies om in beweging te blijven als je kreupel van de pijn het bed liever niet verlaat.
De regelmaat bij de houtverwerking de komende week proberen door te trekken in de tuin. Onkruid, natuurlijk, en het vullen van de kasbak (eindelijk) als het onkruid daar verdwenen is. Dat gaan we dan als het zagen maar in de ochtenduren doen. De rest van de dag is dan voor andere tuinsores als de sterren goed staan en wat energie overschiet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten