Een dagje Sibiu is een geld en tijd verslindende bezigheid. Vroeg vertrokken en nog niet alles kunnen doen. Ipv 'hup hondenvoer inladen' moest bijv. weer de tuinafdeling bezocht worden. En van het een komt het voorspelbare ander. Wikken en wegen welke planten deze keer mee mogen. Ik kan de keuzes lang niet altijd volgen. Of er plek voor is, is bovendien een vrg voor later.
Na de groothandel en de markt, twee van de extra onderdelen, neer geploft bij wat wij dachten dat de heropening van een restaurant was. Max. Ooit aangekondigd als verplaatsing leek het vooral een verdubbeling. Dank Mariana's nieuwsgierigheid weten we nu, dat het verhaal wat ingewikkelder ligt. Iets met einde van een huurcontract en juridisch gestechel om de naam. Wat eerst Max was, is nu The original Max en de verhuisde Max mag geen Max meer heten. Zou ook raar zijn, als je in een stad twee restaurants zou hebben met dezelfde naam maar een andere eigenaar. De verkaste Max schijnt inmiddels een andere naam gekozen te hebben. We gaan het zien.
De kaart was veelbelovend en, wat niet altijd het geval is, de rust aanwezig om er een uitje van te maken. Tijd was inmiddels aardig ingelopen. Het was al duidelijk, dat we het wensenlijstje niet helemaal zouden halen. Na anderhalf uur nog snel de supermarkt in gedoken en retour platteland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten