Dacht dat de siësta langzaam aan wel zijn beste tijd had gehad. Toch weer twee uur vd wereld geweest voor het middaguur en nog anderhalf uur later op de dag. Wonderwel vanavond de tuin gehaald. Niet dat er niks gedaan is, maar na de ochtendsessie alles op een slepende manier. Te moe om goed aan te pakken. Niet moe genoeg om de tijd slapend te doden.
De dag in vieren gedeeld zijn de middag en de late avond momenten van doelloosheid. Beetje hangen. Soms wat doen. Veel jezelf in de weg zitten. Het uitgestrekte niks. Misschien ietsje minder dan een korte tijd geleden. Je blijft tenslotte hopen en indien nodig jezelf voor de gek houden. Het zijn de ochtend en het begin van de avond, waar ik het op het ogenblik van moet hebben. Fragiel, een verstoring zit in een klein hoekje, maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten