Na een goede start gisteren dank het geklooi aan de waterleiding in een landerige bui terecht gekomen. Je wilt maar moet ook er bij zijn, kunt niks doen dan kijken en indien nodig sturen. Dingen blijven liggen, als ze al zonder water gekund hadden. Een soort niet-fysieke moeheid. Een 'het zat-zijn' die de dag dood slaat. Zitten. Drentelen. De muurdruif gesnoeid. Jam gemaakt. Kersen gegeten. Nog meer gezeten. Witte wijn geprobeerd. Smaakt me nog steeds niet. Schaduw opgezocht.
Nadat het lek gerepareerd en het gat in de bestrating gedicht was, aan de slag gegaan in een poging de verloren dag in te halen. Chaos. Ongestructureerd handelen. Ongeordend ordenen. Na poging nummero tig het verder laten zitten. Morgen is tenslotte weer een dag.
Die dag is nu en is op een zeldzaam beroerde wijze begonnen. Zelden een dag zo ten onder zien gaan voordat de rand van het bed was bereikt. Moe. Afgebrand. Overvol tegenzin. Was het maar maandag. Zoiets krijg je toch niet bedacht ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten