Hoe oud hij werkelijk was, heeft Mariana me nooit precies kunnen vertellen, maar de 15 jaar zal hij gepasseerd zijn. Vannacht of vanochtend heeft hij z'n laatste adem uitgeblazen. Iancu is dood. De hond die we sinds de dood van Mariana's moeder verzorgd hebben in 24. Hij moest ff aan mij wennen na mijn verschijning hier in Coves. Maar binnen een paar bezoekjes konden we het aardig met elkaar vinden.
Waar de aandacht van de anderen, incl. Mariana beperkt bleef tot het toewerpen van oud brood en het voeren van kliekjes, haalde ik hem aan. Daar moest het dier aan wennen, maar het beviel hem snel en best. Dat is zo gebleven. Ook de hondenbrokken, die Mariana's moeder steevast 'koekjes' bleef noemen zijn een bijdrage van mij geweest. Zijn fysieke conditie ging er de eerste tijd van mijn aanwezigheid hard op vooruit. Zijn vacht kreeg weer glans en de schurftinfectie werd minder maar is nooit helemaal verdwenen.
Een vechtersbaas als weer ergens een teef loops was. Als littekens de man maken, was hij een echte vent. Heeft, zeker de laatste jaren, menig antibioticakuur gekost om hem op de been te houden. Zag de laatste tijd weinig meer. Reageerde pas op mij als hij mijn stem hoorde. Lopen ging steeds moeilijker. Hij was de laatste mndn zichtbaar de oude man. Wat hem niet van het lopen achter loopse dametjes af hield. Geleefd tot aan de laatste snik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten