Wat met mijn digitale pré-historie wonderbaarlijk goed ging, kostte bij iTunes de nodige vrees en bijna angstzweet. Alles naar wens opgetuigd. Zoals haast iedere keer weer, als ik iets wil met dat programma, verplicht de nieuwste versie gedownload en geïnstalleerd. Maar het spul herkende zijn eigen bestanden niet. Stom niet?
Nog stommer is het om de helpfunctie te negeren in de zoektocht naar een oplossing. Na alles wat in mijn hoofd opkwam geprobeerd te hebben toch maar door de helpfunctie gebladerd. En natuurlijk was de oplossing kinderlijk eenvoudig. Het is een manier van denken. Het moet op zijn Apple's en nièt op z'n Microsofts. In één beweging de directoy met de Apple-bestanden naar het scherm van iTunes gesleept en het varkentje was gewassen.
Het is al een stom systeem om alle muziek eerst op je computer te hebben staan, voordat je het op een andere drager kunt zetten. Maar het zou te stom voor woorden zijn, als ik alle reeds ingelezen Cd's opnieuw zou moeten invoeren. Alleen vanwege het aantal al een meer dan onaantrekkelijk idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten