Bij elkaar klitten in een onbekende omgeving is niet uitsluitend een menselijk fenomeen. hoewel de katten inmiddels de weg naar buiten en de buren hebben ontdekt, blijven ze voor hun doen erg trouw aan het nieuwe honk. En behalve dat zijn ze erg veel samen. Iets wat in Frankrijk maar zelden gebeurde. Behalve dat ieder van hen buiten zo zijn eigen meer of minder grote jachtgebied had, lagen ze ook binnen meestal op ver van elkaar gelegen plekken. Nu deelt zelfs het grootste kreng kopjes uit aan de jongste, die ze normaal gesproken blazend van zich weg slaat. Een ongekende saamhorigheid.
Saamhorigheid of een knorrende maag, dat kan ook. Volgens mij zijn de muizen hier niet zo dik gezaaid, als dat in de velden rondom het huis in Frankrijk zeker weten wel het geval was. Ik heb nog geen kat trots terugzien komen met z'n prooi. Terwijl ze voorheen vaak nog geen honderd meter van het huis verwijderd omkeerden, omdat de verse vleeshap binnen was. In plaats daarvan wordt nu van 's morgensvroeg tot 's avondslaat gezeurd om brokken en het spul schrokkerig naar binnen gewerkt, als ik het ze eindelijk geef. Een nieuw leven is werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten