Net lang genoeg aanwezig om in goed fatsoen een blik terug te werpen. Dan is met vandaag in het achterhoofd de herinnering aan de opmerking komisch, waarmee ik op plaats van bestemming werd ontvangen. Niks van "Hoe was de reis?" of "Hoe gaat het met de beesten?". Nee. ik werd ontvangen met de verwelkomende vraag "Heb je de ijsmachine meegenomen?". Ik kan mensen vaak niet volgen, maar werd door deze opmerking toch effe helemaal overdwars, achterste voren en onderste boven van mijn padje af gekegeld.
Nee, het was niet mijn nieuwe levenspartner, die zo weinig persoonlijk uit de hoek wist te komen. Die was me al een paar kilometer tegemoet gereden. Nee, het was haar moeder. En, hoewel ik de afgelopen jaren al enige ervaring met haar moeder's zienswijzen heb kunnen opdoen, had ik deze zoveelste kromme benadering van de werkelijkheid wat serieuzer als waarschuwing ter harte mogen nemen. Moeders, maakt niet uit in welke versie, eisen altijd weer de aandacht op en menen bovendien altijd weer te kunnen bepalen, wat je zou moeten doen. Het voert te ver om me in te graven, maar voor een heldere en soepele manier van langs elkaar heen leven, kan ik er beter een goede gewoonte van maken om mijn strepen niet te verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten