Begonnen aan mijn zoveelste tuin. Nummer hoeveel zal het inmiddels zijn? Ouderlijk huis, universiteit, Oude Gracht, Frankrijk (2x) en nu in Roemenië. Steeds maar weer voor een paar jaar. Nooit verder gekomen dan een eerste opzet ervan. Een hoop schoonmaakwerk en weer weg, voordat ik de vruchten kon plukken van het uitgedachte roulatiesysteem. En nu begint het weer van voor af aan.
Het hopeloze onkruid heet ditmaal mierikswortel. Lekker spul, maar een hopeloze plant. Iedere stukje wortel dat achterblijft in de grond groeit uit tot een nieuwe plant. Wortels die rustig tot een halve meter diep en verder kunnen doordringen. Dat is dus niet in één jaar gepiept. Dat wordt graven en consequent verwijderen. Wat voor gebruik verder mag groeien afbaken met iets dat tot een meter diepte reikt. Misschien wel beton. Zeker als de plant nooit verplaatst hoeft te worden.
Het resultaat van de eerste middag is een vijftal vierkante meter. Een fractie van het totaal, maar een begin. Omgespit, schoongemaakt en verkruimeld in zoverre mogelijk. Kortom zaaiklaar voor radijs, wortel en nog wat van die zaken. Om me heen is iedereen bezig om serieuze oppervlakten van pootaardappelen te voorzien. Varkensvoer, waarvan een hoop verloren gaat. Maar daar heb ik het al eens over gehad. Goed werk zou een hoop tijd besparen en meer opleveren, dat dan wel op een goede, dwz koele èn droge plek opgeslagen zou moeten worden.
Voorlopig meent iedereen mij nog te moeten vertellen, hoe de zaken aangepakt moet worden. Dat gaat bij mij van het ene oor ongebruikt door het andere weer naar buiten. Ik hoef geen halve tuin uien, omdat ik niet de helft laat verroten. En dat gaat ook op voor wortels, bieten, kool etc. Men zal zien en er naar verloop tijd wijselijk het zwijgen toe doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten