Iedere emmer heeft zijn maximale vulling en dan kun je er nog een wonderbaarlijke hoeveelheid dubbeltjes inschuiven, maar niet één druppel water meer aan toe voegen. Probeer je dat toch, is nattigheid het gevolg. Die kun je voelen aankomen, maar zelden voorkomen. Teveel van hetzelfde is gewoon teveel. En hoe invoelend vrouwen ook menen te kunnen zijn, dat ze grenzen negeren voelen ze toch maar zelden aan. Het is niet, dat een vrouw "Misschien" bedoeld, als ze "Nee" zegt. Het punt is, dat ze "Misschien toch wel" denkt, als ze "Nee" te horen krijgt. Gevolg is, dat er toch weer eerst met hoofden tegen muren gelopen moet worden, voordat duidelijk is, dat ik simpelweg meen, wat ik zeg.
"Nee" is "Nee" en is dat niet alleen vandaag maar ook morgen, volgende week en als niks verandert ook over een maand of een jaar nog. En dat geldt trouwens ook voor "Ja". Snap niet, dat zonder verandering van de omstandigheden en binnen een kort tijdsbestek daar verandering in zou moet komen. En dan heb ik het niet over de eigenwijze versie, die meestal begint met "Ik dacht dat ....." en enkel gebaseerd is op de veronderstelde kracht van voldongen feiten met daar overheen een Sorry-sausje. Werkt niet. Niet bij mij. Maar het duurt steeds weer ff voordat het geloofd wordt. Is niet de eerste keer, alle vriendelijke waarschuwingen ten spijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten