Weerstand

 Overgeven behoort tot het verleden, het kokshalsen is van de baan en er is ook geen pijnlijk verkrampte maag meer om me van het werk af te houden. Daarmee is niet gezegd, dat nu alles soepel en vlotjes verloopt. Krijg ik de geest wel omgeluld, met het fysiek blijft het behelpen. Het lijf kan het protesteren niet laten, misschien is het meer een kwestie van nasputteren, maar irritant genoeg. Het doet me aan de Franse boeren denken, die bij iedere vermeende neiging tot korting van hun super-de-luxe subsidieregelingen, zonodig met hun tractoren de straat op moeten. Mest, melk of vlees dumpen voor de deur van een of andere, vaak weinig relevante organisatie en hun voorspelbare stuip afsluiten met een paar vreugde vuurtjes van pallets en oude banden. Pavlov, maar dan in negatieve zin. Pauze dus. Ongewild. Straks een second try en anders is morgen weer een (mooie) dag.