Bijou

 Extra klusje voor vandaag ... Het definitieve verdwijnen van Bijou accepteren. Geen geroep, geen gefluit, geen gezoek meer. Afspraak bij de dierenarts gisteren gecanceld.  Het aparte voer naar de drie overblijvers geschoven. Zal zeker nog weleens rondkijken als ik de komende weken in de schuren kom of bezig ben. Ze zal zeker weten ergens op het terrein liggen, honkvast als ze was.

 Veertien jaar is nou niet wat je noemt een respectabele leeftijd, maar nog altijd jaren meer dan haar broer en een van haar kids die in 2003 of 4 door de honden naar de overkant zijn geholpen. Ik had haar graag begraven en bij haar laatste uren geweest, net zoals ze mijn nabijheid opzocht toen de jonkies moesten komen. Nee, dit is geen sentimentaliteit, die is gewoon geen fatsoenlijk afscheid. En dat niet voor de eerste keer. Dus aan de afwas, maar dan rouwend.