De reclames, die iedere week weer in je bus vallen ondanks de "No Pub" sticker, wie doet daar iets mee? Laatst bleek een vriendin die dingen van voor naar achter, maar vooral hélemaal door te bladeren en haar aankoopgedrag daar deels op af te stemmen. Ik herinner me van vroeger, dat thuis grapjes gemaakt werden over een buurvrouw, die een avond kon vullen met de verhalen over wat ze niet waar een paar cent goedkoper had weten te bemachtigen dan elders, dank het uitpluizen van eenzelfde soort folders. De kilometers die manlief (zuchtend naast haar gezeten) daarvoor eerst op de fiets en later met de auto moest afleggen, kwamen alleen ter sprake, als het stel vertrokken was.
Ook mijn moeder moest op de centen (letterlijk!) letten en ging op een gegeven moment alleen nog maar in Duitsland boodschappen doen, maar niet in 10 verschillende winkels om een dubbeltje te besparen. Aan mij is dat gedoe helemaal nooit besteed geweest. Ik ben geen merk-o-fiel, let steeds meer op kwaliteit, maar heb vooral een hekel aan het aflopen van tig verschillende winkels. Dus, een soort natuurlijke supermarktfan, als de afmetingen niet te groot worden. Maar ik koop alleen, wat ik bedacht hebt te willen. Laat me nauwelijks leiden door reclames, tenzij het iets betreft, wat ik toch al wilde kopen.
En dan gaat dit nog over dagelijks noodzakelijk geacht spul. Maar zo'n boekje, wat deze week bij het cd-pakket van Bol.com zat, vol met overbodigs .... dat is dus echt verspild papier, wat mij betreft. Aan de speelgoedgidsen rond Sinkerklaas en Kerst kon ik me wel vergapen, kan dat eigenlijk nog steeds, maar dat is niet (meer) om te krijgen of te kopen, meer ter verbazing van alles wat er op dat terrein bestond en bestaat. Zo kan Google hun reclames zo verfijnen als ze willen, zolang ze geen weet hebben, wat ik werkelijk wil, laat het me allemaal compleet Siberisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten