Boem! Wat het was, ik weet het niet maar het rukte me uit mijn slaap. De droom? Geen herinnering. Geluid? Onwaarschijnlijk want lag aan de achterkant. Iemand boven me uit bed gevallen? Wie weet. Waarschijnlijk niks van dat alles. Gewoon een psychologische truc om me voor het afgaan van de wekker bij mijn positieven te brengen. De ene keer een bel, dan weer een knal of een mooie zware dreun van een grote kerkklok. Niet traceerbaar maar altijd op tijd: 03:42 met de wekker op vier uur.
Boem! Vertrokken met een heldere sterrenhemel, en als ik de info mag geloven met ijs op de vleugels, want dat moest ontdooit worden. Aangekomen met een tot bijna op de grond reikend grijsgrauw en lekkend wolkendek. Bij de voorbereidingen voor het vertrek de trui in de koffer gestop vanwege de aangename temperatuur zelfs in die vroege ochtend en in Frankrijk dat ding als eerste d'r weer uit- en aangetrokken met een sjaal erbij.
Boem! Zondagmiddag. Na een zeer relaxte reis op de autosnelweg de laatste 35 km zo ongeveer in mijn eentje gereden. Als ik 10 rijdende auto's heb gezien is het veel geweest. Frankrijk op zondag tussen 12 en vier heeft altijd al iets onwezenlijks, maar nu leek het alsof een neutronenbom was gevallen. Ik waande me alleen op de wereld, zelfs in de stad. Helaas weet ik beter.
Boem! Daar zitten we weer. Veel gras om me heen, een paar omgevallen bomen rijker, de wezenloze blik bewaar ik nog ff tot morgen, misschien besef ik voor die tijd nog wat ik hier eigenlijk doe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten