Anders was stukken beter geweest. Helaas wijzen alle tekenen langzamerhand in de foute richting. Het is niet de eerste keer, dat ze een aantal dagen niet present is, maar na vier dagen nog steeds niet verschijnen is uitzonderlijk. Voeg dat bij het onlangs geconstateerde nierfalen en ik vrees, dat ik me op een definitieve afwezigheid mag voorbereiden.
Het idee, dat ze ergens suf en duf het leven ligt te laten of heeft verlaten is weinig aantrekkelijks. Op de meest voor de hand liggen plekken heb ik al gekeken en alhoewel ik nog niet schor ben, kan mijn geroep haar niet zijn ontgaan, als de oren nog functioneren. Had haar liever zelf onder de grond gestopt bij de andere twee katten en honden die van hieruit naar de eeuwige jachtvelden zijn vertrokken.
Of zal ze niet toch .... Het is tenslotte een vrouwtje. Ach, het zal nog wel een paar weken door blijven sudderen, mocht ze niet verschijnen. En dan zijn er nog maar drie ... alles went, alles slijt. Zijn dat de ervaringen die me nog resten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten