Was ik met de auto geweest, ik was misschien terug gereden, maar nu? Nee. Nog niet van de oprit af maar toch de nodige honderden meters van mijn iPhone verwijderd, had ik werkelijk geen zin om op mijn schreden terug te keren. Dan maar op naar een nieuwe ervaring.
Kort na Yoland's dood mijn eerste mobiele telefoon gekocht. Een heuse Nokia 8086. Twee beeldschermpjes, kleur, mocht ik gewild hebben internet, de wondere wereld van SMS/MMS en bovenal de geruststelling, dat ik in geval van nood zelf de betreffende nummers kon bellen.Overal. Al bleek dat laatste op eigen terrein vaak een illusie en is dat nog steeds zo.
De eerste versie kwam in de klepelmaaier terecht en heeft daarna nog jaren als batterij-oplader gediend. De identieke opvolger, het vinden daarvan was een verhaal opzich, kwam per internet en heeft een kleine drie jaar geleden z'n plek moeten afstaan aan de iPhone. Ik heb de 8086 nog steeds, het ding functioneert gewoon, maar wat doe je er verder mee??
Een mens went aan alles en aan gemakken heel erg snel. Sms heeft in de iPhone-era het loodje gelegd, bellen doe ik nog steeds nauwelijks, internet veel maar dan als medium voor enkele spelletjes, WhatsApp èn Evernote, mijn digitale aantekeningenboekje met cloudcontact naar Pc, iPad, etc. En deze laatste twee mogelijkheden miste ik ook gisteren, toen ik bezweet maar voldaan, in St. Yrieix in de Chinees had plaats genomen voor de lunch..... "Vroeger" had ik dan altijd wel iets van een pen en papier bij me, of de krant. Nu niks en geen andere klant in de zaak om te bespieden. Zo'n plafond gaat dan snel vervelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten