Sporten, bewegen zonder duidelijk noodzaak heeft een groot nadeel! Het kost tijd. Sprinten of andere explosieve inspanningen zijn mij per cardiologisch decreet verboden. Ik moet het op de langere baan zoeken, wat ik trouwens altijd al gedaan heb. Ff 10 km lopen doe je niet, zeker als het lopen niet hard mag. Anderhalf uur ben je er zo aan kwijt.
Voor die 90 minuten, maak er met voorbereiding en nasleep twee uur van, is een lijst van andere bezigheden, die in noodzaak en nut niks onderdoen voor het soepel houden van de spieren en het op peil houden van de conditie. Het welbekende 'moeten' en soms ook het 'willen' maakt, dat je het gesport vaak, te vaak aan de kant schuift, terwijl aan de andere zijde uiteindelijk niks gebeurt.
Dus doen, dacht ik vandaag. En misschien voel ik me, als ik bezig ben, schuldiger, dan bij het doen van de afwas, maar het is stukken lekkerder. Al zou een marathon teveel van het goede zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten