Kan niet zeggen, dat het schone bureau inspireert. Zou ook erg raar zijn, als dat wel het geval was geweest. Inspiratie is iets dat broeit en gist, dat ontstaat uit wat vergaat. Als iets inspiratie killt is het wel orde en netheid. Niet regelmaat of rust, die zijn net weer nodig. Gelukkig gaat dit blog niet over mijn huiselijke beslommeringen en al helemaal niet over wat uit die beslommeringen wel of niet boven weet te komen. Ook met een schoon bureau blijft het rommelen en rotzooien in mijn hoofd.
Zou ik het anders willen? Ik geloof van niet. Soms heb je van die dagen, die voorbij glijden zonder een spoor achter te laten. Geen verkeerde dagen. Ze hadden er simpelweg ook niet kunnen zijn. Het verschil zou je niet bemerkt hebben. Een beetje zinloze dagen dus. Het rare is, dat echt zinloze dagen, vaak dagen zijn, die de revue niet ongemerkt passeren. Het kortom dagen zijn, die zin maken ... De zin van het zinloze. De tegenstrijdigheid van het éénduidige.
Dat het leven een rare toestand is, ik dat tenminste vind en denk, mag bekend zijn. Hoe langer ik er mee bezig blijf, hoe duidelijker dat wordt. Niet de grote vraagtekens werken bevestigend, hoe raar die ook mogen zijn. Het zit 'm in de details. In het geklooi en gemodder met jezelf. In de draai, waarvan je accepteert, dat ie aan jou wordt gegeven. In de als vanzelfsprekend beschouwde niet-vanzelfsprekendheden. Soms zou ik willen zien wat gebeurt, als je de stekker uit het systeem trekt. Alleen soms.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten