Bezig ..... Ik juich. Ik dans. En spring. Zie je het al voor je? Hou het beeld vast, je zult het in werkelijkheid niet zo snel tegenkomen. Er is gras gemaaid, maar van de smaak nog geen spoor. Sterker nog. Klaar om na gedane arbeid met voldoening het resultaat in aanschouw te nemen, kwam ik niet verder dan "Nou, èn?". Minder zelfs ..... streep dat "Nou" maar weg.
We zijn er nog niet. Wij zijn echter mens en hopen verder, desnoods tot we een ons wegen. De hele middag nog voor de boeg met net zoveel kansen op een goede als een verkeerde richting om in te slaan. Wel ff intern overleg mbt de strategie met de meeste kans van slagen. Een aanpak die iets teweeg brengt in de orde van "Yeah, mooi gedaan. Verder zo!" Of overspan ik nou de boog?
Liefst zou ik naar bed gaan. Zomer. Grasmaaien, Van buiten naar binnen gaan. Niesbui!! Die heb ik dus net achter de kiezen en dan heb je het eigenlijk wel gehad voor de rest van de dag. Misschien moeilijk voorstelbaar, maar waar. Een slagenwisseling, net voordat de getroffene in een bokswedstrijd de vloer opzoekt, heeft er wel wat van weg. De ene klap na de andere zonder kans op tussentijds herstel of herpositionering. Het kan heel snel gaan of ietsje langer duren, maar de KO ontwijken, kun je vergeten.
Zielig, hè? Valt wel mee. Als het nou de eerste keer zou zijn, dat het me was overkomen .... Gelukkig heb ik al enige decennia ervaring opgebouwd. Als met alles! Niks nieuws onder de zon. Welke zon? Ach, laat maar zitten ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten