Na de derde opeenvolgende kalme nacht gevuld met een diepe, maar alles behalve droomloze slaap is het de vraag of nu ook de nachten van mijn herstellijst afgestreept kunnen worden. Lijstje, moet ik zeggen, want er staat weinig meer op. Helemaal leeg zal het nooit worden, schat ik zo in. Er zijn zaken, die zijn gewoon definitief veranderd. Veranderd maar hanteerbaar en dat is te doen. De punten die bij tijd en wijle op weinig voorspelbare wijze voor nare verrassingen blijven zorgen, zijn stukken vervelender. Zou dan ook graag willen dat die zaken geen blijvertjes blijken. Maar wanneer kun je zoiets zeggen.
Mij leek ooit een jaar wel een mooie verwerkingtijds voor de ergste schrik en zijn gevolgen. Je hebt niet voor niks zoiets als een zesweken- en een jaardienst. Dat zijn er echter een stuk of vijf geworden incl. het besef dat 'alles terug naar het oude' een illusie is. In oktober wordt het zeven jaar en laten ze in Roemnië naast de zesweken- en jaardienst ook een zevenjaars herdenkingsmoment hebben.... Het zal niet uit de lucht gegrepen zijn.
Alles bij elkaar maar goed, dat je dit niet vooraf beseft en het nadien ook redelijk snel weer vergeet. Klinkt misschien cru, zeker dat vergeten, maar alles om je heen èn in je, gaat verder. Niks staat stil. En reizen doe je, zoals bekend, het beste licht bepakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten