Gebrek aan schoonmaken laat je een grens passeren, waar voorbij de weg terug beter vergeten kan worden. 'Niet aanraken' is het devies en de verantwoording voor het achterwege laten van het gepoets. Ondanks mijn JanSteen-bestaan zijn plekken als deze dun gezaaid in deze tent. De computerplek is er zo een. Beter gezegd; was er zo een.
Aanpakken op eigen risico. Een paar keer doorbijten was nodig. En of het de criteria van mijn moeder zou doorstaan? Misschien die van vandaag de dag, maar zeker weten niet die van enige decennia geleden. Vergeleken echter met een paar uur geleden is de plek meer dan 100% vooruitgegaan, qua reinheid. Dat kan dan theoretisch gezien misschien niet, maar het effect is echt wel meer dan met 100% is te beschrijven. Als jezelf al een beetje moet griezelen van je eigen rotzooi en kokhalzen voor je gevoel dichtbij de beschrijving van je weerstand komt, dan was het echt vies. Èn dat was het. Gelukkig 'was'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten