Terug. Thuis. Woorden die de lading maar deels dekken. Omschakelen. Dat feit staat als een huis. Zien wat we er deze keer van bakken. Bekende routines, da's een voordeel. Onveranderde uitgangspunten, da's minder. Iets meer tijd dan een week of tien dagen. Da's is mooi meegenomen. Maar niet alleen. Dat kost extra tijd. Hetzelfde als altijd maar net weer even anders. Een nieuwe mal is gewenst. Een ander figuurtje.
D'r mist nog een kat. Straks de honden ophalen. Post door bladeren. Wat telefoontjes plegen. De gaten in de begroting dichten. Koelkasten vullen en dan is het moment van "aan de slag gaan" niet meer te vermijden. "Gras & meer". Het terugkerende thema op deze plek, met het verneukeratieve, allesomvattende 'meer'.
Voel me vanochtend als een schipbreukeling op een onbewoond eiland. Ik klauter een beetje in conflict met mezelf de altijd aanwezige berg omhoog. "Heeft het nog zin?", schiet door mijn hoofd, terwijl ik omhoog loop over het niet-aanwezige pad. Weer de hele 360º einder afturen om te constateren, dat niks te zien is. Niks te zien is, dan wat er altijd te zien is, op het moment, dat ik kijk. Om vervolgens in de dagelijkse dubio te vervallen; blijf ik turen of ga ik wat anders doen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten