Moe. Lekker lichamelijk. Vier uur fysiek werk. Kniebuigingen en ander rek- en strekwerk in het kader van het streven naar onkruidvrije terrassen. Het schiet niet op, maar gaat vooruit. "Iedere dag iets" werkt, al stop ik de energie niet iedere dag in het onkruid. Vrees bijvoorbeeld, dat mijn rug morgen het werk weigert.
Maar dat is morgen. Nu naar binnen en als zo vaak bij die overgang van buiten naar binnen raakt het histamine-evenwicht ontregelt. Vraag me niet hoe het werkt, maar minder storingselementen werkt net zo irriterend als een teveel ervan. Gevolg? Een niesbui. Gevolg? De resten van deze dag mogen nu bijeen geveegd worden. Was ik nog iets van plan geweest, wat gelukkig niet het geval is, dan had ik het nu kunnen vergeten.
Een glaasje rosé gaat nog wel lukken. Koken stelt al twijfelachtiger eisen, maar zou moeten kunnen. Eerst maar eens de kop onder de douche steken. Dat wil de ergste belabbering nog weleens wegspoelen. Het heerlijkst zou nou een massage zijn. Lullig dat dat een van die dingen is, waar je solo niet komt, waar je gekneed zou willen worden. Van koken zou dan trouwens niks meer komen. Zou ik dat erg vinden? Denk het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten