Langzaam. Traag. Stroperig. Kauwgum ..... máár bezig. Tenminste gisteren. Iedere dag weer een verrassing? Ik hoop het niet. Neemt niet weg, dat de ervaring heeft geleerd, dat het voorlopig nog alle kanten op kan. Vrolijk verder, dus. Stap voor stap. Meer onkruid, meer gras. Meer stof, eindelijk inpakken. Zoiets. De grootste winst zit voorlopig in de hervonden routines. Routines in eigen beheer en naar eigen believen. Katten, honden, koffie, (digitale) krant, etc.
Drijfveren en dwarsliggers benodigen nog enige afstemming. Het 'eeuwige' op afstand houden van invloeden, die je niet kunt beïnvloeden. De dreiging, die je niet kunt ontkennen, maar die je ook niet de kans moet geven om je lam te leggen. De kunst van het optijd de kop in het zand steken en wanneer nodig en/of mogelijk 'm d'r weer uit omhoog te halen. De wereld recht in de ogen kijken en tegelijkertijd voor een deel ontkennen. Is dat leven? Blijkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten