Nou wordt het langzamerhand tijd voor de normale gang van zaken. Geen geëmmer meer met mezelf, geen bouwgedoe op afstand, geen filosofische denkkronkels over de zin van het een en ander, gewoon doen wat gedaan moet worden voor zover mogelijk qua tijd en aantal handjes. Alles illusie natuurlijk, maar wie weet gaat het lukken vandaag. Wat kan ik anders dan hopen en zien? O ja , doen ...
Nu heb ik afgelopen week niet bepaald vliegen zitten tellen of naar de einder gestaard. Wat een tussendoor-bedoening had moeten zijn nam het grootste deel van de tijd in beslag. Dit deels door onnodige verwikkelingen maar verder toch vnl door het uit mijn handen laten glijden, waarmee ik bezig was. Niet goed. Ik zie het aan de rommel, die zich om me heen verzameld heeft. Kunstwerkje?? Kopen?? Een pakkend naampje schiet me niet zo te binnen. Dan is het misschien maar beter om het te laten voor wat het is: rommel die geruimd moet worden.
Aannemer schuift van binnen naar buiten. Aard van het werk blijft afwerken. Details zijn en blijven kortom van het grootste belang. Hopen dat de vragen niet pas weer komen als de werkzaamheden al bijna klaar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten