Bezig zijn, redelijk gestemd zijn en het toch in de shit zitten ... Ik kan het weer!! De ellende vliegt me nu aan op meta-niveau. Klinkt prachtig, niet? In elk geval terug daar waar het hoort, losgekoppeld van het dagelijkse doen en laten. Met een knop ertussen, die ik indien nodig kan omdraaien. Terugspringen doet ie helaas uit eigener beweging, maar dat is altijd al zo geweest. Lijkt me een aardig idee om van nu af aan, deze verdeling aan te houden. Ergens tussen de koffie en het wandelen door moet het mogelijk zijn, om 's ochtend die knop een ram te geven.
Overdag tenminste rust en vergeten. Het strijdtoneel verschuift naar de avond en de nacht. Niks nieuws, daar verziekt het ook nu met enige regelmaat de boel. Maar goed, helemaal niks, kan niet meer. Het effect van 'de kop in het zand' verliest z'n zin als je op het spoor staat en de trein nadert in de verte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten