Het zit er weer aan te komen, het heenschakelen. En straks natuurlijk het terugschakelen. Ginds liggen ze beter op schema dan ik hier. Behalve het weer heb ikzelf ook alles behalve meegewerkt de afgelopen drie weken. Vervelend is dat, als je niet op je eigen persoontje kunt rekenen. Als meer tijd verloren gaat aan bezig zijn over het leven dan aan het leven. Al het geduld en begrip, dat net zo min resultaat oplevert als ergernis en dwang.
Nieuwe ronde? Gered door de bel? Het voelt meer aan als uit een lijden verlost. Tijdelijk. Ff rust. Een tijdje een ander spelletje en dan mag ik weer verder met het geworstel. Voorwaarden ogen niet verkeerd. Voornemens liggen al beloftevol gestapeld. Ik hoef het straks alleen nog maar te doen. Piece of cake! Toch?
Ik ben benieuwd of ik straks, als al dit geëmmer en gedoe achter de rug is, een moment kan aanwijzen waar de knop eindelijk echt 'om' is gegaan. Waar de klik ook werkelijk een klak heeft opgeleverd. Gedraaid aan de knoppen heb ik meer dan genoeg. Alleen van een resultaat geen spoor. Dat resultaat moet er toch eens van komen, zou je zeggen, of gaat iets (of iemand?) daar een dikke streep door zetten? Een "Foutje, bedankt." is het laatste, waar ik op zit te wachten. Ik wil lachen, dat is wat ik wil, lachen als laatste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten