Onverwachts tegen een verrassingsmogelijkheid oplopen is leuk, dubbel leuk. Iemand verrassen is al leuk, maar als de mogelijkheid om dat te doen bijna in je schoot geworpen wordt, is het een verrassing bij een verrassing.
Zo'n onverwachtse mogelijkheid gooit natuurlijk de boel overhoop. Eerst zien of kaarten te regelen waren. Dat was het geval. Toen zien of d'r interessante kaarten bij zaten. Ook ok. En tot slotte bedenken of je de overdreven prijzen, die gevraagd worden, niet als (extreem) buitensporig ervaart. Wegen, wegen en beslissen. Knopen hakken geeft altijd ruimte en helderheid. Wat eerst gekunsteld lijkt, past ineens naadloos in het plaatje.
Vanavond dus een belofte ingelost en naar het Vrijthof geweest. Een concert! Geen Stones op Pinkpop of een avondje Marilyn Manson, maar wel het eerste massale concert van mijn leven. Nog steeds mogelijk, dus, eerste keren.
Je ziet bij de kaarte keuze de verdeling van de vakken op het Vrijthof. Je kent ook het Vrijthof zelf. Maar welk een mensenmassa's daar dan naar toe geloodst worden, daar had ik me vooraf toch geen goed beeld van gevormd. Vanuit het hotel, waar ik verblijf, ging een hele touringcar vol gasten in dezelfde richting als ik. De hele markt stond vol met touringcars en niet alleen Nederlandse bussen. Massaal dus. En met een gemiddelde leeftijd een jaar of tien boven de mijne.
Het concert zelf ..... Ach. Het is mijn muziek niet. André Rieu is geen Popa Chubby. Het was geen onaardig spektakel, al kwam het me erg routineus over. Maar de kenners waren gecharmeerd en dik tevreden. Interessanter was, om te zien hoe zo'n massa mensen zich eenvoudig laat manipuleren. Hoe ze zich laten opjutten en elkaar opjutten. En dan dat stomme principe van 'staand' applaudiseren en uiteindelijk helemaal niet meer gaan zitten. Uitermate irritant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten