Alles nadert inmiddels zijn uiterste grenzen. Uitstel is genomen waar mogelijk, geaccepteerd waar het niet anders kon en ook op alle andere terreinen zit de rek redelijk aan zijn maximum. Iets moet gaan gebeuren of het staat of niet. Bogen raken overspannen. Over het ongeduld van trigger-happy trekkers zal ik het maar niet hebben.
Overtreffend jezelf in de hoogte trappen is normaal gesproken niet mijn aanpak, maar ik denk, weet zelfs zeker, dat ik inmiddels in de warboel, waar ik ongewild in terecht ben gekomen, het menselijk mogelijk dicht genaderd ben. Het zo niet heb overschreden. Niet alleen in presteren, ook in het incasseren zijn er toppunten. En toppunten zijn er om er een punt achter te zetten. Leave the scene as more is no longer possible!!
Ergens gaat er iets knappen de komende tijd. De illusies hebben we allang gehad, dus het zal in fundamenteler zaken hakken. Misschien kan ik nog wat restjes geduld uit onmogelijk geachte hoeken vandaan krabben, maar kaal is kaal en dat is einde verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten