Genoeg te vertellen. Misschien ook wel om te schrijven. Wat ontbreekt is de rust om het neer te tikken. Lang genoeg 'gedwongen' onder de mensen geweest. Tijd om me terug te trekken in mijn afgelegen stulpje. Een wonderlijk en bovendien zeer wisselend evenwicht. Wat gedaan moest worden is gedaan. Vandaag geen enkele verplichting anders dan de tijd passeren voor het slapen gaan. Een dag Maastrichtse traagheid. De Zuid-Nederlandse invulling van Franse frivoliteit vermengt met Duitse degelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten