Wat gaat het vandaag worden? Op afstand sturen? Diep ademhalen en hopen, dat met een beetje goede wil ergens in de verste verte het eindresultaat best wel enigszins in de goede richting zou kunnen gaan bewegen, als ik er maar vertrouwen in heb?? Klinkt een beetje alsof iemand me zou zeggen, dat ik moet vertrouwen in de sprookjes, die de Paus beroepshalve de wereld in slingert. Nee, dus, maar wat afstandelijker op afstand sturen is misschien wel een goed idee. Er is gedaan wat gedaan kon worden, de rest is voor later. Ik zie wel. Als het niet is, wat het zou moeten zijn, ruk ik het er wel uit en doe het over. Liefst onder de neus van de aannemer, maar echt belangrijk is dat niet.
Dat diep ademhalen is belangrijker. In. Uit. Vasthouden. Tellen. Tot tien is niet gezond, maar 5 of 6 moet kunnen. Afstand nemen en de focus zo'n dikke 2000 km terug halen. Kersen plukken, onkruid trekken, bramen maaien en de eeuwige afwasblues. Ongestoord kunnen werken lijkt me wel een aardige, als ik niet gestoord wil raken, zeker buitenshuis. Bosmaaien met een tablet in de ene hand en de maaier met de andere hand losjes aansturen vanuit de heup, is een illusie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten